Als ik in de spiegel
kijk
zie ik de ogen van het
kind
dat ik ooit was.
De puurheid en de
schoonheid
van ogen die de mijne
waren.
Echter de rimpels
vertellen mij
dat dat kind daar niet
meer woont.
Maar diep verscholen
hoor ik haar roepen,
koester mij, troost mij,
hou van mij en verzorg
mij, ik ben er nog!
Ik ben moet je weten
nooit weggegaan,
ook al was je mij soms
vergeten
in jou wereld van
volwassenheid
ben ik altijd jouw
innerlijk kind gebleven.
©Joyce
Geen opmerkingen:
Een reactie posten