week van de Poëzie 2025

Mijn lichaam

een gevangenis

te zwaar

te zichtbaar

te veel

te dichtbij

ondanks

verlangen

naar onzichtbaarheid

wil ik blijven

mijn lijf lief

Kijk toch eens

 

Het leven lijkt zich soms

te verstoppen in simpelheid

maar kijk toch eens hoe de dag in de

de nacht verglijd

 

Kijk nog eens naar de wonderen

van het bestaan, de aangename mensen

maar houd je ogen niet dicht bij

oorlog en escalatie

 

Dan vraag ik kijk eens door de ogen van een

kind ontdek nieuwe invalshoeken en

de wereld alsof alles nieuw voor je is

 

durf speels te zijn niet ‘te’ lief

een beetje ondeugd siert en houd het leven

sprankelend

 

 

 Joyce Schipper

 

 

 

In Memoriam Eugènie Herlaar

Eugènie

Jouw pen en penseel als toverstok

Die werelden schiepen

In elk gedicht en schilderij

Een diepte en een vreugd

Jouw stem, een klaterend

Riviertje op een mooie zomerdag

Het ga je goed,

Ik zal je nooit vergeten

Lieve groet van Joyce

Zandkasteel

Op het strand waar ik mijn kasteel bouw

versierd met schelpen en wier

vind ik rust

daar stroomt kindergeluk 

droom  een wereld vol magie

van kastelen in de lucht

waar de wolken mijn gedachten dragen

en de wind mijn wensen zucht

het zand streelt mijn tenen

en spreekt van eindeloze kansen

een plek van vrede dat is wat ik wens

waar de wereld zonder oorlog is

laat mij maar bouwen en creëren

in deze fantasie mag en kan alles

tot de golf van de werkelijkheid

me weer terugbrengt naar het nu

maar mijn dromen levend houdt

Heerhugowaard 12 april 2024

 

 

 

©  Joyce Schipper

Thuis

in rust

met muziek,

strelende tonen

of zachte ruis

op achtergrond

ontbijten

relaxen

in het

vroege

ochtendlicht

in woorden

meditatie

gebed

een gedicht

thuis is voor mij

een gevoel

van geborgenheid

vrij zijn

rust

Heerhugowaard 14 januari 2024

Joyce Schipper

Hoop

Het maakt dat ik voel dat ik leef voor het goede en een krachtere ik

Ik zie hoop als de zon opkomt, maar ook in de regen en de dag na de nacht

Nieuwe kansen, een wandeling in de natuur, het geluid van de wind en de zee maar ook de stilte doet mee zolang zij niet hinderlijk is maar je er lekker in kan onderdompelen even geen geluid even niets.

Hoop is ook het vangen van één ogenblik wat me vreugde brengt waar ik dankbaar voor kan zijn.

Mooie herinneringen maken, het schrijven van een gedicht. Inspiratie vinden uit een lied waar de liefde wordt bezongen in al haar facetten.

Het is een gevoel waarvan je wilt dat dit nooit ophoudt. Het leidt me van het donker naar het licht, de zon op mijn gezicht.

Hoop zou vanzelfsprekend moeten zijn maar is zij dat ook? Hoop stelt soms te veel vragen en de verwachtingen zijn soms hoog. Het nodigt uit om stil te staan bij juist de kleine dingen die we niet als vanzelfsprekend voelen maar er wel degelijk zijn als je durft te kijken voorbij de angst.

 

© Joyce Schipper

Nieuwjaar 2024

Het oude jaar verstilt,

maakt plaats voor een nieuwe

hoop die in het vroege ochtendlicht

eerst zijn roes uitslaapt.

 

Heb een gelukkig Nieuwjaar!

 

Heerhugowaard 31 december 2023

 

Joyce Schipper