Ongrijpbaar

ongrijpbaar

terwijl er vertrouwen was

onzichtbaar

toen ik je onder ogen kwam

geen engelengezang

het was mijn tijd nog niet

maar om nu te zeggen

dat je niet bestaat

God dan kan toch niet

Terug

schrijven
rust
ruimte
stoppen met
denken
piekeren
hier en nu
is wat telt
vechten zal
Ik tot ik weer
de oude ben
de Joyce
die ik herken
heus het komt
wel weer goed
mijn hoop is
nooit verloren
geweest,
nou ja, even dan
Maar ik ben er
weer, stap voor
stap vervolg
ik mijn weg
waarheen die
mij ook leiden
zal