Dichter dan dit,
omringd door
vergezicht
niet meer
kijken wat achter me ligt
toog ik me
naar voren
vraag niet
meer waarom,
omdat ik de
waarheid niet wil horen
Versmoord
verstand, loze woorden
nietszeggende
leugens, gekleurd door strijd
het niet
willen en kunnen opgeven
Er is zoveel
en de wil is groot
om er bij te
horen
gevoel zegt
nee, verstand schreeuwt ja
ik weet wel
hoe het hoort,
dat je
iemand aan moet kijken als
je praat
ogen mogen
niet wijken, ook al wil je het
liefste
zwijgen
opgaan in dagdromen
mijn idioom van
geluk, weg
van de maalstroom van
hoe te handelen
wat er van
je wordt verwacht
Ik schik me,
telkens weer, ook nu,
slik braaf
mijn medicijn, ga op tijd naar bed,
drink zelden
wijn of iets waar alcohol
In zit grijp
naar niets maar iets is wat me pakt
gooit mij
met volle kracht terug op aarde
Ik heb je
nodig lief, ik kan het niet alleen
