Liefde

Liefde

maandag 25 september 2017

Schuilen




Schuilen

“Waar ben jij nu,
nu de wolken dreigen
en de duisternis valt

Hoe leef je dan,
heb je lief,
met wie kan jij lachen,
ongecompliceerd

Hoe doe jij dat ‘leven’
word je door liefde
gedreven of loop jij
met je hoofd in de mist

Wie zal je zijn als je
niet zo onzeker was,
de angst buiten de
deur had gelaten
en de monsters los

Waarom ben jij  hier
nu je dat vergeten
bent
Heb jij jezelf verstopt

of kom je schuilen?”

zaterdag 2 september 2017

Groei (beeldgedicht)



Nu zie ik mijn eerste grijze haren
Tel de rimpels in mijn gezicht
Besef niets staat vast, zelfs
de woorden in dit gedicht

Ik spring de diepte in,
niet meer onder moeders vleugel,
maar een huis met  eigen dak
Ik staar naar een schilderij,

een foto, slechts een
momentopname van toen
en voel weer even  hoe het was
De jaren tellen en ik ga vooruit

niet stel op sprong, voor het eerst
hoor ik de vogels weer zingen
die teruggekomen
zijn van hun vlucht

Groei (2)



Groeien is volwassen worden,
Kind zijn af
Geen poppen meer om mee te
spelen die je als kind zijn had

Groeien is in het diepe springen
je dromen tegemoet
Maar ook teruggefloten worden,
niet altijd gaat het goed

Groeien is ouder worden
en toch met de tijd mee gaan
van jas verwisselen
als het kouder wordt

Groeien is soms ook terug
maar niet bij af
Jezelf omarmen, het kind
wie jij ooit was
je draagt haar in jou hart,
daar zal ze altijd blijven





Groei (1)

Groei is ontwikkelen
Is stilstaan, loslaten
Niets staat vast

Groei is tijd die tikt
Verscholen achter glas
het pakt je bij de lurven

Slokt soms op en doet pijn
Het verjaart in de jaren
dat je ouder en wijzer word

De  klok die je ooit gekregen heb
meegegeven aan grof vuil
tijd staat nooit stil maar
soms brengt het je terug
in herinnering,
maar ook vooruit
waar de toekomst
nog open ligt