De "Zwarte Piet"

Laat ik hem dan zijn, de zwarte Piet,

die hele discussie het boeit me niet

Dinsdag is hij alweer verdwenen

lopen wij nu op lange tenen

Volgend jaar hetzelfde gesprek

Men moet wat bij gebrek aan beter

weten,  het is een kinderfeest

laten we ‘dat’ vooral niet vergeten

en stoppen met mensen verwensen

niet alles is om in hokjes te stoppen

die discussie alleen al verstomt

het kinderlijk enthousiasme

ook bij mij zat er weer niets

in mijn schoen vandaag

ik bedoel, het kind in mij

had er toch stiekem op gehoopt

het zullen mijn zwarte schoenen

wel geweest zijn met mijn witte sokken

die ik er in had verstopt

Ja het waren laarzen dan zie je

de sokken niet als ik ze draag

Net als zwarte Piet!

Laat maar

Wit

Het wit tussen regels

Ook het wit tussen woorden

Dat is iets anders dan

‘daar staat niets’

Of

‘daar gebeurt niets’

Wit wordt gezien

omdat het op papier

niet alleen is

Vergezeld wit geeft richting aan ogen

Richting lijkt er ook altijd

te zijn als je gewoon

om je heen kijkt: toch hoeft

er niet speciaal iets te gebeuren

Dat is het verschil met papier:

zolang er wit is

volgen meestal wel

scènes of gebeurtenissen

Wit is een oude meester

K. Schippers  (1936)

Uit:  een leeuwerik boven het eiland

Kracht

Kracht

Heeft niet met

sterk zijn te maken,

ook niet met vechten

dat kan een zwakte zijn

Het houd je op

de benen,

recht je rug als je blik

naar beneden neigt

Kracht is aangeleerd

voorbij de zwaktes

die je heb beleefd

Nu kun je weer sterk zijn

Dat is het verschil

met vroeger

Gestopt met vechten

vindt de kracht

zijn weg en staat

met beide benen op de grond

Hooimaand

Ik hou van juli, augustus ook, van allebei,

net als juni wanneer het zonnetje schijnt

Lange dagen lome nachten fruit dat rijpt

Ik hou van fruit, de bitterheid van een grapefruit,

de zoetheid van de banaan, aardbeien door de yoghurt

Ik hou van dat wat groeit en bloeit, groter wordt en sterker

ook tot het wordt geplukt voor de oogst

Zodat we de vitamines kunnen bewaren.

Ik hou van juli, augustus ook, van allebei

net als juni maar het meeste toch van mei.

Poëzie in de branding 2016

Trots dat ik dit jaar in het paviljoen mag hangen van Blooming Beach in Bergen aan Zee. Mijn gedichtje en 29 andere gedichten zijn daar tot 25 mei te bewonderen aan palen in de branding en ook in het paviljoen. Het onderwerp van dit jaar was zeemonsters.

Heet!

Zomerzotheid op het strand

Bikini, zwembroek badpak thuis gelaten

Laat maar waaien of hangen onder ons gezegd

en dat kan maar beter  zo blijven

Meid  wat zie jij er goed uit,

blik dwaalt gedachten weg

meent ze dat nou echt?

Ik houd  mijn adem in en besluit

om toch mijn broekje  maar aan te houden

En dat gele topje, hmm staat wel vind je niet?

Gisteren gekocht tijdens de

verbouwingsuitverkoop van MS

Zelfs dit korte broekje komt uit dat rek,

het hing er nog op me te wachten

Kom op wie houd wie nu voor de gek

Zomerkolder verstandig besluit

de  tankini  maar aan gelaten

de zon schijnt het is warm

Heet!

Ik geloof in de kracht van het positieve denken, dat is hoe ik de oorlog versla. Geloof in goed en alsmaar beter... Leef je vrijheid, leef je leven...

Veerkracht

Hoe moedig is een mens die zijn kracht

niet kent,  zichzelf overschat

zijn dieptepunt bereikt

Hoe moedig is hij dan, als hij vecht

maar door de ander niet begrepen wordt

soms zelfs belachelijk wordt  gemaakt

door  handen aan het bed als lastig

wordt ervaren

Hij leert te zwijgen, het heeft geen zin,

geeft op als zelfs de spiegel niet van

waarheid spreekt

toch schikt hij zich weer, de lente hangt

immers in de lucht

kilte trekt weg, vogels niet langer op

de vlucht

de was hangt weer uit, het zonnetje

straalt, wolken die zwichten

en hij, hij gaat door van chaos ontdaan

en leeft zijn leven

Lieve jij

Je bent er niet,

niet echt helemaal

bij

Ik zie je verdwalen

je hoofd speelt

spelletjes

Wil jou niet zijn

stap voor stap

laat je los

Geef  je over,

vertrouw op

het goed

Heb lief

en alles zal goed komen

ook al zie je dat nu niet

Geen kind meer

Zal ik dan geen kind meer zijn

als jij er niet meer bent

Ben ik dan al opgegroeid tot

iemand waar je trots op bent

Ik zie steeds meer jou ogen,

je soms norse blik, maar ook die

vrolijke teint in je  gezicht

En als ik dan geen kind meer ben,

heb ik je dan losgelaten, of hou

ik je vast voor later als ik je mis

Paashaiku

aanslagen

Is het weer zover,

Kinderachtig gedrag

Laat Is zich schamen om dit

Zelfbeklag

Heeft profeet Mohammed dit

Echt gewild

Insallah

Ik dacht dat ook die God

Van vrede sprak

Ach het is maar hoe je het

Interpreteert

En erg intellectueel

Is Is niet

Over intelligentie gesproken

Dit is toch te bezopen

Beetje haat zaaien

is Is nu blij en opgelucht

Weer een paar doden erbij

Wij zullen nooit kunnen bevatten

Waarom Is haat zaait, dood en angst

Ik zal dit nooit kunnen snappen

Maar weet

 ‘Liefde duurt het langst’

Inshallah

Als God het wil

©Joyce Snijders-Schipper

Jeugdherinnering

Ik zie mijn oma de boontjes doppen

in de keuken waar geen kachel was

gordijntjes half open

tafelkleed die voor zondag was

mijn opa die bid voor het eten, oma

niet en ik doe iets wat er op lijkt

met mijn ogen dicht

Het huisje op de dijk, waar

buiten spelen een feestje was

de koekoek die roept bij het

aanbreken van de dag

spelen met poppen in het hoge

gras leven in mijn grote kleine

wereld oneindig veel plezier

O en stout kon ik ook soms zijn

te dicht bij de waterkant van het

Noord Hollands kanaal

schaatsen onder de brug waar het

ijs nog zwak was

ik hield van ze, mijn opa en oma

en van het huis op nummer 3 

Niets te klagen

wat heb ik te klagen

ik heb een huis

een tuin

en eigen haard

wat heb ik dan te klagen

mijn land is niet

in oorlog ik waan me

veilig hier

wat heb ik te klagen,

alles is relatief

ik heb jou, we hebben

elkaar

ik heb echt niets te

klagen monsters

bestaan alleen

in mijn hoofd

ik blijf positief,

hoe lastig soms ook

leven,  ik heb het

zo lief

Ongrijpbaar

ongrijpbaar

terwijl er vertrouwen was

onzichtbaar

toen ik je onder ogen kwam

geen engelengezang

het was mijn tijd nog niet

maar om nu te zeggen

dat je niet bestaat

God dan kan toch niet

Terug

schrijven
rust
ruimte
stoppen met
denken
piekeren
hier en nu
is wat telt
vechten zal
Ik tot ik weer
de oude ben
de Joyce
die ik herken
heus het komt
wel weer goed
mijn hoop is
nooit verloren
geweest,
nou ja, even dan
Maar ik ben er
weer, stap voor
stap vervolg
ik mijn weg
waarheen die
mij ook leiden
zal

Ode aan de Appel